Þrír hlutir sem myndu gera Ísland opnara

Umræðan um útlendinga er oft á mjög almennum nótum. Sumir vilja hafa landið opnara, og tala vel um útlendinga, öðrum líst ekkert á það og tala illa um útlendinga. Stundum finnst mér sem fólki í fyrrnefnda hópnum vanti fleiri konkret stefnumál til að berjast fyrir. Hér eru þrjú sem einföld eru í framkvæmd.

  1. Dvalarleyfi vegna tímabundins skorts á vinnuafli telji inn í búseturétt. Í dag eru lögin þannig að ef einhver kemur til landsins til að vinna störf sem heimamenn fást ekki í (sem er eitt algengasta tegund dvalarleyfis) þá er hann eða hún á byrjunarreit hvað búsetuleyfi varðar. Þeir sem vinna „ótímabundið“ í landinu í 4 ár eiga bara að fá dvalarleyfi. Til þess þarf bara taka út eitt orð, „ekki“ í setningunni „Leyfi samkvæmt ákvæði þessu getur ekki verið grundvöllur búsetuleyfis.“
  2. Dvalarleyfi námsmanna telji inn í búseturétt. Samfélag fær varla betri díl en að taka við nýútskrifuðu fólki. Þeir sem taka mastersnám eiga ekki að vera á byrjunarreit þegar kemur að veitingu búsetuleyfis. Það ætti að framlengja námsmannadvalarleyfið þeirra sjálfkrafa í eitt ár, til að hleypa þeim inn á vinnumarkaðinn og þegar heildardvölin nær tilskyldu lágmarki eiga menn bara að fá búsetuleyfi.
  3. Búa þarf til dvalarleyfi vegna eigin reksturs. Það er of mikið gert ráð fyrir að útlendingar geti bara verið launþegar, en ekki vinnuveitendur. Þeir sem eru með viðskiptaáætlun, tryggða fjármögnun í banka eiga geta fengið dvalarleyfi á eigin forsendum. Þannig er það víða.

Öll þessi mál eiga sér fordæmi á hinum Norðurlöndum og víðar. Ekkert af þessu er sérstaklega róttækt. Það þarf bara að gera þetta.

Tengt:
… og ástæða þess að það verður ekki gert

Latest posts by Pawel Bartoszek (see all)

Pawel Bartoszek skrifar

Pawel hóf að skrifa á Deigluna í september 2002.