Samband ungra sjálfstæðismanna hefur að undanförnu verið gagnrýnt nokkuð fyrir samþykktir sínar á málefnaþingi á Akureyri. Í pistli á vefriti Ungra jafnaðarmanna þann 1. nóvember sl. gagnrýnir nýkjörin formaður félagsins Katrín Júlíusdóttir nokkra þætti í samþykkt SUS. Meðal þess sem Katrín telur sérstaklega ámælisvert er að í samþykkt SUS var að finna eftirfarandi setningu: „Ríkið er illa til þess fallið að standa í atvinnurekstri og á það jafnt við um rekstur sjúkrastofnanna sem og annan rekstur.“ Í greinargerð með þessari ályktun segir m.a. að ein ástæða fyrir óhagkvæmni í rekstri heilbrigðisstofnanna sé að ríkið sé: „bæði kaupandi og seljandi að heilbrigðisþjónustu í landinu.“
Síðastliðinn þriðjudag hélt ég því fram að tillögur SUS um afnám tekjuskatta gerðu ráð fyrir 32 ma.kr. voodoo áhrifum. Það er að SUS héldi því fram að voodoohagfræðileg aukning þjóðarframleiðslu myndi leiða til þess að tekjur ríkisins ykust um 32 ma.kr. ef tekjuskattar væru afnumdir. Þessu hafa SUS-arar réttilega mótmælt meðal annars á strik.is.
Hér á landi eru starfræktar ýmsar verksmiðjur. Einhverjar þeirra teljast stóriðjur og tvær þeirra eiga það sameiginlegt að framleiða ál.
Nokkuð hefur verið um það fjallað að forseti Íslands skyldi sjá ástæðu til að heiðra viðskiptamanninn Jón Ólafsson, oft kenndan við Skífuna, með því að bjóða honum til kvöldverðar í tilefni seinni embættistöku sinnar.
Á nýafstöðnu málefnaþingi SUS voru samþykktar tillögur um að afnema eigi fjármagnstekjuskatt og allan tekjuskatt á einstaklinga og fyrirtæki. SUS-ara halda því fram í stjórnmálaályktun þingsins að „Íslendingar gætu haft af [þessu] ótrúlegan hag”. Á öðrum stað segja þeir að ekki verði annað séð en að þetta sé hægt án þess að framkalla fjárlagahalla. Þar með hefur ein mesta óheillakráka bandarískra stjórnmála, þ.e. voodoohagfræði, haldið innreið sína í stjórnmál hér á Íslandi.
Á þessum degi fyrir 44 árum fjölmenntu stúdentar og verkamenn út á götur Búdapest í Ungverjalandi til að mótmæla ánauð þjóðarinnar undir kommúnisma Kremlarstjórnar. Næstu daga á eftir mögnuðust mótmælin og dreifðust um allt land. Þann 4. nóvember réðust sovéskar hersveitir inn í landið og börðu niður mótmælin af grimmd og offorsi – þúsundir Ungverja féllu í bardögum og fjölmargir voru teknir af lífi áður en „friður“ komst á að nýju.
Í dag eru nítján dagar þar til Bandaríkjamenn velja sér nýja forseta. Vandi er um úrslit kosninganna að spá en ef þorri bandarískra fjölmiðla fær einhverju um það ráðið munu kjósendur velja yfir sig og alla heimsbyggðina fjögur ár af leiðindum í formi Alberts Gore. Í reynd verður það stórkostlegur árangur hjá George W. Bush að vinna sigur í óþökk og andstöðu allra sterkustu fjölmiðla í Bandaríkjunum.
Það hefur nokkuð borið á því í málflutningi þeirra sem eru andvígir auðlindagjöldum að þeir telji að slík gjöld muni leiða til hærra vöruverðs og lakari þjónustu á sama hátt og virðisaukaskattur hefur áhrif á vöruverð. Þessi skoðun er hins vegar byggð á grundvallar misskilningi á eðli auðlindagjalda. Það er mikilvægur eðlismunur á slíkum gjöldum annars vegar og virðisaukaskatti hins vegar sem gerir það að verkum að auðlindagjald ætti alls ekki að hafa áhrif á verð og/eða gæði þjónustu.
Eitt af þeim atriðum sem auðlindanefnd gerir að tillögu sinni er stofnun þjóðarsjóðs. Þessi tillaga er gölluð. Mun nærtækara væri að verja öllum tekjum af úthlutun takmarkaðra auðlinda til lækkunar á sköttum.
Aðgerðir velvildarmanna Palestínu við aðsetur ræðismanns Ísraels hér á landi komust í fréttir um helgina, enda ekki á hverjum degi sem mótmæli hérlendis hafa á sér jafn alþjóðlegan blæ og ætíð fylgir þjóðfánabrennum.
Mikilvægasti munurinn á fyrningarleiðinni og veiðigjaldsleiðinni er að fyrningarleiðin er markaðslausn sem leiðir til þess að útgerðin greiðir sitt eigið mat á verðmæti aflaheimildanna í auðlindagjald. Þannig kemur fyrningarleiðin í veg fyrir að gjaldið verði hærra en það sem útgerðin ræður við (því varla fer útgerðin að bjóða meira en hún ræður við) og hún kemur einnig í veg fyrir að stjórnmálamenn ákvarði gjald sem er langt undir raunverulegu verðmæti aflaheimildanna eftir að hafa kiknað undan pólitískum þrýstingi.
Talið er að 75 milljónir manna hafi fylgst með kappræðum frambjóðendanna Als Gore og Georges Bush sem fram fóru í Boston í nótt sem leið. Líklega hafa flestir úr þessum stóra hópi horft á áhugaverðara sjónvarpsefni um ævina.
Sérstök ritdeila hefur verið háð á síðum Morgunblaðsins á síðustu dögum. Þar skiptast þeir á skoðunum hinn landsfrægi leikari og leikstjóri, Baltasar Kormákur, og einhver listaspíra sem heitir Hávar og vinnur á Mogganum.
Samgöngumál hafa verið mjög umræðunni að undanförnu og svo virðist sem þessi málaflokkur skipi sífellt stærri sess meðal úrlausnarefna stjórnvalda. Iðulega deila stjórnvöld jafnvel sín á milli um samgöngumál og þess á milli við hagsmunaðila. Samgöngu(vanda)mál eru til kominn vegna þeirrar þarfar fólks að komast á milli staða sem og vegna vöruflutninga.
Sennilega kannast ekki margir við nafnið Friðþjófur Max Karlsson en hann fær tvímælalaust útnefninguna starfsmaður mánaðarins – eða ársins, ef því er að skipta.
Á dögunum gengu 59 Austfirðingar í samtök þar eystra sem láta sig varða náttúruvernd. Reyndist innganga þeirra nægileg til að ná völdum í félaginu, sem reyndari félögum þótti miður, af því að skoðanir nýju félaganna á náttúruverndarmálum voru engan veginn í takt við skoðanir eldri og reyndari félaga.
Skyndilegt brotthvarf Vilhjálms Hans Vilhjálmssonar úr forystusveit unga jafnaðarmanna hefur farið furðu hljótt.
Margt hefur verið ritað og rætt um hina s.k. þriðju leið í stjórnmálum. Því hefur verið haldið fram – og þaðan er nafngiftin komin – að þriðja leiðin sé eins konar meðalvegur á milli hægri og vinstri, það besta úr báðum.
Lengi var það alkunna að valdamesti maður veraldar sæti í hvítu húsi í Washington og gegndi embætti forseta Bandaríkjanna. Líklega hefur þetta aldrei verið raunin en nú er ekki einu sinni hægt að telja Bandaríkjamönnum sjálfum trú um að þetta eigi við lengur.
Upp er runninn „Bíllausi dagurinn“ svokallaði og DEIGLAN ræður sér vart fyrir kæti. Í dag ætla Evrópubúar í 643 bæjum og borgum víðs vegar um álfuna að hvíla bíla sína og notast þess í stað við almenningssamgöngur, tvo jafnfljóta eða jafnvel frumlegri ferðamáta.