Nú nýverið lét Ólína Þorvarðardóttir, þingmaður Samfylkingarinnar, þau ummæli falla í samtali við fréttavefinn Smuguna að Sjálfstæðisflokkurinn ætti ekkert erindi í ríkistjórn. Ólína sagði orðrétt: „Nú þegar erfiðustu verkin eru að baki, vilja þeir komast til valda. Það er svo Sjálfstæðismenn geti eignað sér góð verk stjórnarinnar og til að koma í veg fyrir að nokkur maður verði ákærður. Þetta sér allt hugsandi fólk í gegnum.“
Category: Deiglupistlar
Á Íslandi er fjöldi fólks að velta því fyrir sér hvort það eigi að verða gjaldþrota. Á Íslandi eru gjaldþrotalög með þeim hætti að sá sem verður gjaldþrota á sér ekki viðreisnar von. Allt sem hann eignast mega kröfuhafar taka af honum. Að verða gjaldþrota er á Íslandi annað orð yfir útlegð. Að fara í sjálfsskipaða útlegð er skelfilegt en fyrir hóp ungs fólks á Íslandi virðist þetta vera eina leiðin undan því skuldafargi sem nú er að buga marga fjölskylduna.
Ég hef alist upp við þá möntru að nefna “sóun” og “hið opinbera” nánast alltaf í sömu setningu. “Ríkið sólundar peningum í gæluverkefni stjórnmálamanna,” bergmálar mín eigin rödd í huga mér eftir margra ára endurtekningar. En sóun er ekki endilega rétta orðið.
Mörgum blöskraði framganga þingmanna Samfylkingarinnar við afgreiðslu ákæruskjala Alþingis á dögunum þegar reynt var að skrifa söguna þannig að Samfylkingin ætti engan þátt í hruninu. Að ætla að saksækja einn stjórnmálamann fyrir þrot bankanna sem bankarnir áttu stærstan hlut í að valda er til marks um að hafið sé hrun hinnar almennu skynsemi í landinu.
Ég hef aldrei skammast mín fyrir að vera Íslendingur. Ég hef þvert á móti verið mjög stolt af því, þrátt fyrir lélgt gengi í Eurovision, lélegan árangur íslenska karlalandsliðsins í knattspyrnu, skömmustulegt bankahrun og Icesave-klúðrið. Alveg þangað til fyrir tveimur dögum þegar Alþingi lagðist svo lágt að samþykkja málshöfðun fyrir Landsdómi gegn Geir H. Haarde, fyrrverandi forsætisráðherra.
Nýverið stóð Femínistafélag Íslands fyrir opnum fundi þar sem þeirri spurningu var velt upp hvort þörf væri fyrir nýtt kvennaframboð. Allar pælingar um hvernig megi styrkja stöðu kvenna eru góðra gjalda verðar en sú spurning vaknar óhjákvæmilega hvort kyn eitt og sér sé nógu sterkur samnefnari fyrir pólitískt framboð.
Nýskipaður efnahags- og viðskiptaráðherra Árni Páll Árnason hefur lagt fram umdeilt frumvarp til Alþingis um að gengistryggð bíla- og íbúðalán verði ólögmæt samkvæmt lögum. Árni Páll sagði á blaðamannafundi að tilgangurinn með væntanlegri lagasetningu væri að eyða þeirri óvissu um lögmæti lánanna, óháð orðalagi samninga.
Það virðist einhvern veginn gleymast stundum í umræðunni að störf hvorki vaxa á trjánum né detta af himnum ofan. Þau birtast heldur ekki allt í einu eins og óvæntur lottóvinningur sem galdraður er upp úr hatti stjórnmálamanna eða erlendra fjárfesta.
Það eru tæpir 11 mánuðir síðan við ákváðum nokkur að kaupa okkur miða á tónleika með Muse á Wembley 11. september 2010. Þessi ákvörðun var tekin nokkuð hratt og það gafst ekki mikill tími til að hugsa sig um, við þurftum að slá til eða sleppa þessu. Við ákváðum að slá til og sáum svo sannarlega ekki eftir því.
Hið útþvælda bankahrun hefur ómeðvitað kennt landsmönnum þá röngu lexíu að þeir ættu nú ekkert að abbast mikið til útlanda með hugmyndir sínar. Útrás, þ.e.a.s. útflutningur íslenskra hugmynda er álíka vinsæl pæling og mansal. Á sama tíma og því er troðið inn í heilahvelið á okkur að við þurfum ekki að loka okkur innan Evrópusambandsins heldur eigum að líta á allan heiminn sem markað, veigra flestir íslenskir frumkvöðlar sér við að horfa út fyrir girðingu á eigin túni.
Undir lok næstu viku munu fulltrúar sveitarfélaganna á Austurlandi koma saman til skrafs og ráðagerða á Breiðdalsvík þegar að árlegur aðalfundur Sambands sveitarfélaga á Austurlandi (SSA) verður haldinn. Að öllu jöfnu væri slíkur fundur ekki ofarlega í huga mér, hvað þá að ég eyddi á hann pistli. Nú er hins vegar uppi ákveðin ögurstund fyrir sveitarfélögin á Austurlandi og landshlutasamtök þeirra.
Í dag eru átta mánuðir liðnir síðan jarðskjálfti sem mældist 7 á Richter-skala reið yfir Haítí. Talið er að vel yfir 200.000 manns hafi farist og gríðarlegur fjöldi fólks missti heimili sitt. Heimsbyggðin stóð á öndinni, strax var ráðist í björgunaraðgerðir og aldrei hefur meiri peningur safnast til styrktar einu landi vegna náttúruhamfara. Það hefur þó lítið breyst þrátt fyrir björgunaraðgerðir og peningasafnanir víða um heim og er talið að afskaplega langan tíma taki að byggja samfélagið upp á ný.
Í dag eru níu ár liðin frá hryðjuverkaárásunum á Bandaríkin, þann 11. september 2001. Þá rændu hryðjuverkamenn Al-Qaeda fjórum farþegaflugvélum og flugu tveimur þeirra á Tvíburaturnanna í New York, einni þeirra á Pentagon í Washington D.C. og hrapaði sú fjórða í Pennsylvaniu eftir að hryðjuverkamennirnir lentu í átökum við farþega vélarinnar. Í þessum árásum fórust tæplega 3.000 manns og enn fleiri slösuðust
Íslenska ríkisstjórnin þarf að skera niður í ríkisútgjöldum. Hingað til hefur sá niðurskurður verið að mestu leyti flatur. Það á enn eftir að skera meira niður. Spurningin er hvort hægt sé að skera niður á markvissari hátt þannig að sá peningur sem sitji eftir sé nýttur með sem bestum árangri. Skýr stefna og forgangsröðun eru skilyrði þess að slíkur árangur náist.
Ég geri eiginlega allt hratt eða í flýti. Ég labba hratt, ég tala hratt, ég skrifa hratt, ég tek ákvarðanir í miklu flýti og er á móti því að lífið mitt sé allt fyrirfram ákveðið. Ég átti kærasta á leikskólanum og gekk ég að eiga hann við viðeigandi athöfn í dúkkukróki þegar ég var fjögurra ára. Ég var snemma byrjuð að syngja, tala og vera ákveðin og vildi vera löngu byrjuð í skóla þegar ég var fimm ára.
Frelsi er það dýrmætasta sem við eigum. Það er ekki sjálfsagður hlutur. Frelsi er í raun forréttindi sem ekki allir búa við. Styrjaldir, uppreisnir, borgarastríð og ófriður af ýmsu tagi vitnar um það.
Á Íslandi gildir sú regla að ábyrgð á fjármálum hvílir að meginstefnu til á neytendum og skuldurum. Hver kannast ekki við þá klassísku útskýringuna á hækkandi verðlagi að gengi krónunnar hafi lækkað eða verðbólgan hækkað þann mánuðinn? Öllu sjaldséðari eru lækkanir þegar gengi krónunnar hækkar eða verðbólgan hjaðnar. Veruleikinn virðist vera sá að um leið og einhver hækkun á sér stað í innflutningi á vöru er kostnaðinum sem hlýst af því varpað yfir á neytendur.
Nú er meira en eitt og hálft ár síðan Barack Obama sór embættiseið sem 44. forseti Bandaríkjanna. Gríðarlegar væntingar voru gerðar til hans þar sem hann vann nokkuð sannfærandi sigur á mótherja sínum John McCain. Frá fyrsta degi hefur Obama staðið í ströngu. Hann hefur þurft að taka ákvarðanir sem ekki alltaf eru vinsælar og sést það best á því að stuðningur við hann mældist ekki nema 43% í sumar.
Af umræðunni að dæma, mætti stundum ætla, að bandarískir repúblikanar og skandinavískir feministar séu þær hreyfingar sem berjast um hituna um versta stjórnarfarið á jörðinni. Eftir því hvar þú stendur í málefnum um hlutverk ríkisins og klæðaburðar. Þess á milli fleytum við kertum til að minnast hörmulegra atburða fyrri tíma og berjum okkur á brjóst „aldrei aftur“. Minna fer hins vegar fyrir slíkum athöfnum til að minnast þeirra hörmulegra atburða sem viðgangast í dag.
Á þeim niðurskurðartímum sem nú ríkja hefur ríkisstjórnin að mörgu leyti farið að fordæmi Norðmanna í því að skattleggja munaðarvörur hærra en nauðsynjavörur. Þannig hefur til að mynda skattur á áfengi og tóbak verið hækkaður mikið en reynt hefur verið að halda skatti á matvörum lægri. Í vikunni sem leið birtist frétt sem nefndi aðra vöru sem skattlögð er í hæsta flokki, en það eru smokkar.