Ísland hefur jafnan verið talið tiltölulega öruggt samfélag, sem það og er, almennt séð. Hér getur fólk t.d. talað í farsíma út á götu án þess að eiga það á hættu að einhver ráðist á það til þess eins að ná símanum eða hlustað á I-podinn sinn í strætó án þess að einhver annar strætófarþegi hóti að rista viðkomandi á kvið, láti hann I-podinn ekki af hendi. En öllum samfélögum fylgja samfélagsmein, hversu örugg sem við teljum okkur vera í hinu daglega lífi, og er Ísland þar engin undantekning. Eitt af fjölmörgum meinum íslenks samfélags er hvers kyns ofbeldi gagnvart börnum.
Category: Deiglupistlar
Ég er fótboltafíkill. Hef verið það frá því ég man eftir mér. Ólst upp við það að spila fótbolta í nær öllum frístundum mínum og eyði stórum hluta af frítíma mínum í að fylgjast með fótbolta. Í þessum pistli ætla ég að gera tilraun til þess að útskýra fyrir venjulegu fólki hvernig lífi fótboltafíkla er háttað og hvernig best er að haga sínum samskiptum við þá.
Hosni Mubarak, forseti Egyptalands til þrjátíu ára, hefur sagt af sér embætti við mikinn fögnuð heimamanna og stórs hluta heimsbyggðarinnar. Eftir mikil mótmæli sem hægt var að fylgjast með í beinni útsendingu á fjölda fréttastöðva setti herinn honum stólinn fyrir dyrnar og tók hann hatt sinn og staf. Af fréttaskýringum að dæma mætti reyndar halda að ekki aðeins hafi Mubarak sagt af sér embætti, heldur hafi Egyptaland tekið upp skandinavíska módelið yfir nótt. Svo er ekki, langt í frá.
Reykjavíkurborg hefur ákveðið að skera niður framlög sín til tónlistarkennslu. Vegna þessa hafa komið fram skiptar skoðanir um efnið, en það virðist samt ekki komið af stað grundvallarspurningunni um það “hvað við erum að kenna börnum í skólum landsins?”.
Icesave málið er nú í þriðja sinn komið til umfjöllunar á Alþingi. Flestir eru væntanlega hundleiðir á málinu en við getum því miður ekki leyft okkur að vona að það hverfi ef við bíðum bara nógu lengi. Icesave málið hverfur ekkert .
Stjórnlagaþing eða ekki stjórnlagaþing , tölum svolítið um stjórnarskrána.
Ímyndum okkur að við séum svöng eftir mikla erfiðisvinnu og okkur fer að hungra í góðan mat. Í kjölfarið er tekin sú ákvörðun að seðja hungrið með glóðarsteiktum hamborgara með öllu því dýrindis meðlæti sem er í boði. Hugsum okkur svo að um leið og maður hefði pantað þennan hamborgara þá hefði maður þess í stað fengið í hendurnar matseðil með eftirfarandi texta:
Nýleg skoðanakönnun sýnir að um helmingur landsmanna telur að rétt sé að samþykkja hugmyndina um að færa klukkuna aftur um eina stund. Það er hins vegar vafamál hvort spurningin um hvernig stilla eigi klukkuna sé undirorpin því hvaða skoðanir menn hafa á málinu.
Sums staðar hefur þeirri skringilegu staðhæfingu verið hent fram, að lýðræði, mannréttindi og frelsi séu vestræn hugtök sem ekki eigi við utan hins vestræna heims. Hvað þá í arabaríkjunum þar sem allt önnur menning byggir. Á móti er hægt að spyrja einfaldlega hvar hefur lýðræðið verið kosið burt eða skoðanakúgun í stað málfrelsis ? – Hvergi.
Segja má að íslenska þjóðin fari í ákveðið ástand þegar íslenska karla landsliðið í handbolta fer á stórmót. Þjóðin einfaldlega límir sig við skjáinn á meðan strákarnir okkar reyna að sigra heiminn.
Staðgöngumæðrun er eitt af heitustu málunum á Íslandi í dag. Málið er svosem ekki nýtt af nálinni en nýlega var lögð fram þingsályktunartillaga á Alþingi þess efnis að skipaður verði starfshópur sem undirbúi frumvarp til laga sem heimili staðgöngumæðrun á Íslandi. Á sama tíma hefur starfshópur á vegum heilbrigðisráðuneytisins komist að þeirri niðurstöðu að ótímabært sé að heimila staðgöngumæðrun hér á landi. Hver er rétta leiðin í þessu máli og er hún yfir höfuð til?
Það er ein af grunnreglum knattspyrnunnar að fara í boltann en ekki manninn þegar andstæðingurinn er á góðri leið með að sóla sig í gegnum vörnina og upp að endamörkum. Það þykir einnig vera góð þumalputtaregla í rökræðum að fara frekar málefnalega yfir hlutina og ekki eyða púðri í persónulegt skítkast en svo virðist sem fólk gleymi því gjarnan í opinberri umræðu. Nýlegt dæmi er umræðan um staðgöngumæðrun þar sem ýmsir hafa farið hamförum í einhvers konar rökræðu sem í besta falli gæti flokkast undir umræðu í upphrópunarstíl!
Á tímum veikrar og ósamstæðrar ríkisstjórnar er auðvelt fyrir stjórnarandstöðuna að þyrla upp ryki og njóta stundarhylli. Það nær hins vegar ekki langt ef hún er ekki klár á því hvert skuli stefna þegar hún kemst til valda. Hægrisinnuð viðhorf, sem lentu í mikilli vörn eftir hrunið, eiga sóknarfæri í því samhengi en þá þarf að læra af því sem gerðist, ekki eingöngu varðandi bankana og fjármál, heldur á öðrum sviðum þar sem ótrúlegt margt er enn í klóm ríkisvaldsins.
Nýverið var í fjölmiðlum fjallað um rannsókn sem Catherine Hakim, doktor við London School of Economics, framkvæmdi þar sem niðurstöður sýndu meðal annars að meirihluti kvenna vildi giftast ríkum mönnum sem væru betur menntaðir en þær sjálfar. Hakim túlkar niðurstöðurnar á þann veg að konur hafi aðra forgangsröðun í lífinu en karlar og það sé þess vegna sem til dæmis fleiri karlar séu í stjórnunarstöðum en konur. En er þessi útskýring of einföld?
Eftir rúman mánuð munu hinir 25 nýkjörnu stjórnlagaþingmenn Íslands setjast niður og hefja umræður um breytingar á stjórnarskrá landsins. Stjórnlagaþingið mun hefjast þann 15. febrúar næstkomandi og er ætlaður frekar skammur tími til þess að gera tillögu um breytingar á stjórnarskránni, aðeins 2-4 mánuðir. Stjórnarskráin er grundvallarlagatexti hvers ríkis (sem hefur á annað borð stjórnarskrá) og mikilvægt að vel sé vandað til gerðar hennar. Þá er jafnvel mikilvægara að almenn sátt ríki um hana til að hún verði sá trausti grundvöllur laga og stjórnkerfisins sem henni er ætlað að vera. Því er ljóst að um er að ræða stórt og mikið verkefni sem krefst mjög vandaðrar niðurstöðu á skömmum tíma.
Víðast hvar í Evrópu hefur sú leið verið farin að byggja stór og skilvirk samgöngumannvirki sem fjármögnuð eru að mestu með vegtollum. Þegar ráðist er í slíkar framkvæmdir er oft hægt að stytta leiðir töluvert sem spara vegfarendum oftast tíma og eldsneyti. Þó er það þannig í flestum tilfellum þar sem þetta tíðkast að bifreiðareigandinn getur valið hvort ekið sé um gjaldfrjálsa vegi eða tollvegi. Þar sem aðstæður eru eins og hér er lýst er það hagur allra að ráðast í slíkar framkvæmdir og vegtollar réttlætanlegir.
Í dag er þrettándi og síðasti dagur jóla. Þetta verður síðasti dagurinn í bili sem við fáum að njóta jólaljósa, síðasti dagurinn sem jólatréð fær að standa í stofunni. Eftir daginn í dag verður skammdegið aðeins myrkara og framundan eru tveir köldustu mánuðir ársins. Margir kveðja því jólin á þessum degi með söknuði. Það geri ég ekki. Mér er létt.
Ég rak upp stór augu um daginn þegar ég var einu sinni sem oftar að verja tíma á facebook og tók eftir hlekk sem vinur hafði deilt. Sá hlekkur bar yfirskriftina „Tollkvóti fyrir norskt kartöflunasl” og ég hugsaði með mér hvað þeim Baggalútsmönnum dettur alltaf eitthvað nýtt og fáránlegt í hug. En þegar ég smellti á hlekkinn lenti ég óvænt inni á vef fjármálaráðuneytisins þar sem auglýst var eftir umsóknum um tollkvóta fyrir innflutning á norsku kartöflunasli, svo sem skífum, skrúfum, hringjum, keilum o.þ.h., þó ekki úr kartöflumjöli.
Fjölmiðlar á Íslandi hafa verið mikið til umræðu undanfarin misseri og þá aðallega rekstrargrundvöllur dagblaða. Á Íslandi hefur alltaf verið nokkuð sérstakur dagblaðamarkaður en á árum áður voru blöðin mjög pólitísk og tengdust ákveðnum flokkum. Þessi flokksblöð voru áskriftarblöð og engum duldist að þau studdu ákveðna stefnu eða jafnvel flokka.
Nú þegar nýtt ár hefur gengið í garð er vert að líta um öxl og velta því fyrir sér hvað stóð upp úr árið 2010. Árið einkenndist að mörgu leyti af neikvæðni sem hefur eins og faraldssjúkdómur smitað stóran hluta af þjóðinni. Svo gegnumsýrður er maður orðinn af svartsýni að þegar árið er gert upp hugsar maður um verðhækkanir, skerta þjónustu, launalækkanir, innbrot, líkamsárásir, vafasamar ráðningar og niðurskurðar hjá hinu opinbera sem og víðar. Neikvæðnin er orðin svo mikil að manni er hreinlega ekki hugsað til þeirra fjölmörgu jákvæðu atburða sem áttu sér stað á árinu.