Ný heimsmynd

Helgarnestið snýst um að fólk geti farið sátt inn í helgina. Stundum þarf fólk klapp á bakið og stundum léttmeti til að lokka fram bros. Nú ljúkum við vinnuvikunni með rýting í bakinu. Veltum fyrir okkur yfir helgina hverjir eru vinir okkar.

Hjá Þorgils byrjaði helgin snemma

Helgarnestið er ekki á léttum nótum heldur hápólitískum að þessu sinni. Ástæðan er sú að íslenska þjóðin er með rýtinginn í bakinu. Stungin í bakið af þeim sem við töldum okkar nánustu bandamenn. Bandaríski herinn er á förum og skilur okkur eftir varnarlaus á þessum válegu tímum hryðjuverka og hamagangs.

Stjórnarandstaðan er hress með þetta, enda hefur hún lengi vitað að þessum vinum okkar í vestri er varla treystandi. Nú leggur hún upp með að slíta tengslin við þá, enda er ljóst að með stuðningi við þá uppskerum við ekkert nema að vera skotmörk hryðjuverkamanna.

En hvar eigum við þá að halla okkar varnarlausa höfði? Jú auðvitað til vores nordiske venner – eða það hefði maður haldið! En hvaða hljóð heyrist úr því horni? Þeir hafa varla lokið við að vanvirða Múhameð, spámann múslima þegar þeir ráðast á okkur. Eins og við höfum ekki þolað nóg af þeirra hendi í gegnum tíðina?

Óvinir óvina okkar eru að sjálfsögðu nýjustu bandamenn okkar, svo eiga þeir þetta inni síðan þeir brenndu handritin bölvaðir baunarnir!

Þeir stálu og brenndu svo handritin okkar, hirtu fiskinn fyrir ormétið mjöl. Hröktu efnilega æsku okkar í drykkju og þunglyndi og urðu þeim oftar en ekki að bana með kynsjúkdómum og stigum sem stóðust engar byggingareglugerðir. Nú keyrir um þverbak þegar þeir vanhelga okkar dýrasta helgidóm. Baula á spámennina okkar í blaðasneplum sínum og skrifa um þá níð.

Nei, við brennum ekki bara bandaríska fánann í dag, heldur og Dannebrog sem þeir halda að hafi fallið ofan af himninum. Vei sé þessum fyrrum kúgurum og vinum – við höfum ekki fleiri vanga til að bjóða.

Það er ljóst að við þurfum nýja vini og bandamenn sem eru traustsins verðir. Bandamenn sem flýja ekki á brott þegar í harðbakkann slær. Ég sé einungis einn kost í stöðunni og hann er sá að við bindumst bræðraböndum við hið forna stórveldi Persa. Þeir hafa aldrei hræðst útlenda óáran heldur tekið á móti. Þeir styðja vini sína þegar aðrir snúa við þeim baki. Ísland getur ásamt Íran orðið kjarnorkuveldi – og þá held ég að inngangan í öryggisráðið verði leikur einn.

Leggjum höfuðið í brennivínsbleyti yfir helgina það er síðasti séns, því þegar við höfum bundist bindindisbandalagi við Íran verður spilað eftir nýjum reglum. En það er þó lítið verð fyrir sanna vináttu og traust.

Salam aleikum

Latest posts by Brynjólfur Ægir Sævarsson (see all)