Fortíðin – gömlu góðu skjáirnir
Hinir gömlu sjónvarps- og tölvuskjáir sem eru stórir og fyrirferðamiklir á alla kanta eru senn að renna sitt skeið á enda, því varla er lengur seld sú tölva eða sjónvarp án þess að skjárinn sé flatur. Í stuttu máli er myndin sem birtist á gamla CRT (e. Cathode Ray Tube) sjónvarpsskjánum stjórnað með svokallaðri rafeindabyssu sem skýtur rafeindum á innri hluta skjásins. Skjárinn er svo húðaður með fosfór sem gerir það að verkum að þegar rafeindin skellur á skjánum lýsir hún upp tiltekinn depil (e. pixel). Með þessu móti eru myndgæði takmörkuð og skjárinn er einnig mjög viðkvæmur fyrir utanaðkomandi truflun svo sem segulmagni.
Nútíðin – flatskjáir
Undanfarna áratugi hafa heimilisfeðurnir í úthverfunum keppst við að eiga flottasta jeppann í götunni, og ef einn þeirra kaupir sér nýjan fylgja hinir í kjölfarið. Þrátt fyrir að þetta virðist reyndar ekkert æta að breytast er líka komið “í tísku” að eiga stærsta og flottasta Plasma sjónvarpið. Í dag má skipta flatskjáum upp í tvær tegundir, fljótandi kristals skjái (e. LCD: Liquid Crystal Display) og rafgas (Plasma) skjái. Í báðum þessu skjáum er grunnlitasamsetningunni (rauðum, bláum og grænum) stjórnað með rafboðum. Á LCD skjám er notast við flúrljós og fljótandi kristal en á Plasma skjám er notast við fosfór og náttúrulegu gösin Argon, Neon og Xenon. Báðir þessir skjáir bjóða upp á mun betri myndgæði en gömlu skjáirnir, en hafa þó bæði sína kosti og galla. Stórir LCD skjáir eru til að mynda mjög dýrir og myndgæði ekki jafn góð og á Plasma skjám. Plasma skjáir, sem einnig eru dýrir, eru aftur á móti mun viðkvæmari og nota mikla orku.
Framtíðin – Sveigjanleigir flatskjáir með tveimur hliðum!
Sjónvarpsskjár framtíðarinnar rúllað upp í lítið hylki
|
Það er magnað til þess að hugsa að skjáir framtíðarinnar væru svo léttir og meðfærilegir að hægt væri að stinga þeim í vasann. Samt væru þeir á stærð við stærsta Plasma sjónvarp þegar horft væri á þá. Jafnvel væri horft á sitt hvora myndina á framhlið og bakhlið á sama tíma. Þrátt fyrir þetta væru myndgæðin betri en í dag og skjárinn notaðist við tvær litlar AA rafhlöður. Þannig væru líka hægt að vera með bækur og dagblöð í vasanum á tölvutæku formi. Skjáinn væri svo líka hægt að tengja við farsíma til að vafra um netið og skoða tölvupóstinn – allt þetta í hægri buxnavasanum.
Hið merkilega er að þetta er ekki jafn fjarlægt og halda mætti. Fjölmörg fyrirtæki og háskólar vinna nú gríðarmikið rannsóknar- og tilraunastarf til að gera slíka ofurskjái mögulega.
Sjá má stutt myndband af slíkum tilraunaskjá HÉR
Prentaðir skjáir!
Bollar framtíðarinnar verða ekki með áletruðum texta heldur „áletruðum“ hreyfimyndum!
|
Þeir skjáir sem að mati pistlahöfunds lofa bestu um ofurskjái framtíðar má kalla lífræna díóðu skjái (e. OLED: Organic Light Emitting Device). Slíkir skjáir munu leysa LCD skjáina af hólmi. Tæknin að baki slíkum skjám eru lífrænar efnisfilmur sem umluktar eru jávæðu og neikvæðu rafskauti. Rafskautin skjóta rafhleðslu í gegnum lífrænu efnisfilmurnar sem gefa frá sér ljós. Með því að notast við mismunandi lífrænar efnissamsetningar má svo breyta litum, líftíma ljóssins og orkunotkun. Framleiðsluaðferðin á slíkum skjám sem lofar bestum árangri er líka nokkuð merkileg. Skjáirnir eru “prentaðir” með prentunum sem byggja á sömu tækni og venjulegir bleksprautuprentarar. Með þessari tækni má í einfölduðu máli segja að efnisuppbygging skjásins sé hreinlega prentuð á plastfilmu, ótrúlegt en satt.
Þegar þessi tækni verður orðin nægilega háþróuð og ódýr í framleiðslu getum við svo loksins farið að stinga sjónvarpsskjánum okkar í vasann.
Nánari upplýsingar:
http://spectrum.ieee.org/sep05/1676
http://www.cdtltd.co.uk/
http://www.universaldisplay.com/
http://www.ewh.ieee.org/soc/cpmt/presentations/cpmt0401a.pdf (fyrir þá sem vilja sökkva sér í tæknina á bakvið OLED)
- Fjárfestingar í sprotafyrirtækjum - 11. nóvember 2010
- Störfin sem vaxa ekki á trjánum - 22. september 2010
- Viðhorf á villigötum - 11. ágúst 2010