Er kennaraforystan uppfull af jólasveinum sem kunna ekki til verka?
|
Árangurslausum samningafundi fulltrúa grunnskólakennara og launanefndar sveitafélaga lauk síðla gærkvölds og skall verkfall á um miðnættið. Fyrir áeggjan kennaraforystunnar hafa verkfallsverðir eytt morgninum í að samræma aðgerðir til að koma í veg fyrir að vinnustöðvunin verði virt að vettugi og gengið verði í störf þeirra. Þannig má fastlega búast við því að verkfallsverðir kennara muni gera handahófskenndar húsvitjanir hjá unglingspiltum á aldrinum 13-15 ára sem sofa fram yfir hádegið—enda sofa þeir vanalega yfir sig í fyrstu fjóra skólatímana og því um klárt verkfallsbrot að ræða. Kunnugir segja að einnig verði sérstakt eftirlit haft með þekktum skólafautum á meðan verkfalli stendur og að verkfallsverðir verði tilbúnir til að grípa í taumana ef fautarnir gera sig líklega til að bróka einhvern óhamingjusaman gleraugnaglám í neðribekk á venjulegum skólatíma.
Enginn veit hversu lengi verkfallið mun dragast á langinn. Hins vegar er fullljóst að mikil gremja er á meðal foreldra barna á grunnskólaaldri. Þannig leiddi nýleg skoðanakönnun í ljós að um sjö af hverjum tíu aðspurðra eru á móti verkfallinu. Það ber þó ekki að túlka á þann veg að almenningur sé mótfallinn kjarabaráttu kennara. Hins vegar ofbýður fólki baráttuaðferðin.
Auk þess er eitthvað alveg ótrúlega súrrealískt við það að sjá grunnskólanemendur í setuverkfalli í Karphúsinu til að knýja kennaraforystuna og launanefnd sveitarfélaga til samninga. Fyrir það fyrsta sannar það kenningu mína að ótaktískar aðgerðir eru landlægar í grunnskólum landsins og að nemendur hafa því miður smitast af þeirri trú kennara sinna að verkfall (hvort sem það er með z eða ekki) sé frábær baráttuaðferð fyrir bættu ástandi.
Í annan stað hlýtur það að vera stórmerkilegt—hugsanlega saga til næsta bæjar—að rítalín-kynslóðin fáist loksins til að sitja kyrr!
- Vonin og óttinn - 20. október 2008
- Ný ríkisstjórn á næstu 90 leiki - 19. september 2007
- Launaskrið á Kalkofnsvegi er gott mál - 12. júlí 2007