Tony Blair hefur tilkynnt bresku þjóðinni að nú muni hann hætta að treysta á glæsilegar umbúðir í málflutningi sínum en einbeita sér frekar að innihaldinu. Þetta er í alla staði hin furðulegasta yfirlýsing hjá forsætisráðherra Breta og ýtir enn frekar undir þá skoðun að stjórnmálin í Bretlandi séu mestmegnis innihaldslítið blaður. Raunar hefur The Economist fjallað um að stefnur Íhaldsflokksins og Verkamannaflokksins séu í megindráttum nákvæmlega eins en rifist sé um smávægileg áhersluatriði. Allt kapp er lagt á að reyna að aðgreina sig frá hinum.
Stjórnmálin í Bretlandi einkennast öðru fremur af kappræðum og dylst engum sem fylgst hefur með fyrirspurnartímum forsætisráðherra í þinginu að þar er það ekki innihaldið sem skiptir máli heldur hnyttnar athugasemdir, eftirminnilegar móðganir og frumlegir útúrsnúningar. Þannig geta heilu umræðutímarnir snúist upp í rifrildi um hvort hjúkrunarfræðingum í Hull hafi fjölgað um 50 eða 70 á síðustu árum, eða hvort Tony Blair, eða William Hague, hafi einhvern tímann í fyrndinni haft aðra afstöðu til mála en nú. Hið margrómaða umræðuform í breska þinginu býður vissulega upp á skemmtun en óhætt er að fullyrða að tilgangslausara blaður er vandfundið. Þetta blaður hefur orðið kjölfestan í breskum stjórnmálum og kosningabaráttan snýst því í raun um lítið annað en einhvers konar ímynd – eða illskilgreinanlegt traust.
Ætli það sé ekki álíka hættulegt fyrir Tony Blair að hætta að treysta á sjarmann eins og það væri fyrir William Hague að byrja á því. Í öllu falli verður það að teljast áhugavert að Blair hafi nú tilkynnt kjósendum að í fjögur ár hafi hann ekki byggt málflutning sinn á málefnalegum rökum heldur óaðfinnanlegri glansímynd – eða væri kannski hræsni að halda því fram að þessi yfirlýsing sé í raun til marks um að yfirborðsmennskan hafi náð áður óþekktum hæðum?
- Tilviljanasúpan í Wuhan - 27. júní 2021
- Verður heimsfaraldurinn fyrsti kaflinn ímun stærri sögu? - 20. júní 2021
- Þinglokaþokumeinlokan - 13. júní 2021
