Á þessum tíma árs eru líkæmsræktarstöðvar að jafnaði stútfullar af fólki sem ætlar að taka líkamann í gegn með trompi á mettíma. Staðreyndin er hins vegar sú að stór hluti gefst upp á fyrstu hundrað metrunum og mætir ekki aftur fyrr en í fyrsta lagi ári síðar þegar nýtt áramótaheit um bætt líferni hefur verið gefið. Það er skrýtið að fólk falli í sömu gryfjuna aftur og aftur og áhugavert að velta fyrir sér mögulegum skýringum á því af hverju fólk gefst upp.
Einfaldasta skýringin er væntanlega sú að fólki hundleiðist að mæta í líkamsræktarstöðvar. Hvað er til dæmis skemmtilegt við að hamast á þrekstiga, –hjóli eða hlaupabraut og hafa um það eitt að hugsa hversu margar mínútur séu eftir eða hvort svitinn af næsta manni skvettist yfir á mann sjálfan, sem er afarógeðfellt. Þá taka lóðin við og á meðan sumum finnst skemmtilegt að lyfta með tímanum þyngri og þyngri byrði og fá skorna vöðva, finnst öðrum finnst það óþarfa púl og hafa ekki minnsta áhuga á skornum vöðum.
Önnur skýring liggur í tímaskorti. Fyrir meðalmanneskju má ætla að ferðin í líkamsræktarstöð, á þessum tíma árs, taki um og yfir tvo tíma. Æfingin sjálf tekur að jafnaði klukkutíma en það að koma sér á staðinn, oft í miklu stressi í umferðarteppu, finna stæði sem oft krefst umtalsverðrar streitu og hörku og ekki hvað síst bið eftir réttum tækjum og tólum fyrir utan sturtunnar í lokin getur tekið upp undir sama tíma. Fyrir marga er einfaldlega of stór hluti af deginum sem fer til spillis, það er að segja í biðtímann.
Gera má ráð fyrir að fólk gleymi ár eftir ár helstu göllum líkamsræktarstöðva og líti á það sem vissa syndaaflausn að kaupa kort í byrjun árs þegar samviskubitið nagar það eftir sukk jólahátíðanna.. Það telur jú að ef það kaupi kort þá mæti það, en það er því miður sjaldnast raunin. Staðreyndin er sú að fólk hættir með tímanum að stunda líkamsrækt sem því finnst leiðinleg jafnvel þótt það hafi borgað fyrir hana.
Þrátt fyrir augljósa galla rakta hér að ofan má ekki gleyma því að þeim sem ,,þrauka” út og gera hreyfingu í líkamsræktarstöð að lífsvenju líður betur, hafa aukið þrek og lífsþrótt. Fyrir okkur hin sem finnst þessi æfingarmáti leiðinlegur má benda á aðrar lausnir enda vitað mál að hófleg hreyfing er æskileg heilsunni. Til dæmis finnst mörgum gaman að dansa og fólk gæti einbeitt sér að því að gera átak í því um helgar þegar það er statt á skemmtistöðum. Göngutúr með góðum félaga sem einnig nýtist sem góð spjallstund hentar líka mörgum sem þola ekki lætin í líkamsræktarstöðvum. Þá má líka benda á að maragar líkamsræktarstöðvar bjóða upp á fjölbreytta tíma og getur góður box-tími veitt mikla útrás.
Fólk ætti að varast að setja óhófleg markmið í byrjun árs varðandi bætt líkamsástand, enda einsýnt að allt falli í sama farið ef hætt er í byrjun átaks. Síðast en ekki síst er að finna hreyfingu sem manni finnst skemmtileg og getur hugsað sér að stunda meira en í nokkrar vikur á ári.
Höfundur er einn af þeim sem á nánast hverju ári byrjar um áramótin að mæta í líkamsræktarstöð en hættir eftir nokkrar vikur
- Elsku vinir, koma svo - 31. maí 2021
- Yndisleg borg í blíðviðri - 24. júlí 2006
- Mikilvæg málefni - 13. maí 2006
