Ef einhver hélt að Ísland væri svo rótgróið og þroskað lýðræðisríki að stjórnmálamennirnir væru yfir það hafnir að stússast í því hver bókaði hótelherbergi á íslenskum hótelum þá er líklegt að sá hinn sami sé að skoða ódýrar pakkaferðir til Hollands yfir næstu tvær vikurnar.
Undanfarin ár hafa baráttusamtök samkynhneigðra reynt að standa fyrir svokölluðum jafnréttisgöngum í stærstu borgum Póllands. Göngurnar hafa oftar en ekki mætt andstöðu stórs hluta íbúa og kaþólsku kirkjunnar og oftar en ekki hafa stjórnmálamennirnir skorist inn í leikinn og beitt einhverjum tæknilegum lagaflækjum til að koma í veg fyrir að að göngurnar geti farið fram. Lech Kaczynski, þáverandi borgarstjóri Varsjár og núverandi forseti Póllands, veitti til dæmis ekki leyfi fyrir göngunum á sínum tíma vegna vegna, takið eftir þessu, hættu á ofbeldisfullum gagnmótmælum öfgahægrimanna. Villta hægrið var hrifið af þessarir lausn hans Lech. „Gott að hafa bannað þessum öfuguggum að þramma um höfuðborgina. Pólska þjóðin kærir sig ekki um svona lagað.“
Líklega eru hvorki til veikari né um hættulegri rök gegn hópi fólks en þau að hann ógni siðferði samfélagsins. Hvað geta þeir sem í hlut eiga gert annað en að halda sjálfum sér til hlés og vonast til að slíkt gangi yfir? Hvernig á fólk að bera sig að þegar menn nota orð eins og siðgæði og siðferði til þess einungis að geta sagt „Mér finnst þú ógeðslegur!“ á aðeins háfleygari máta?
Nú er bloggurum og femínistum þessa lands að sjálfsögðu heimilt að hneykslast á hverju því sem þeim þykir hneykslanlegt og ógeðslegt. En verra er þegar borgarstjórinn í Reykjavík og aðrir ráðamenn fara beita valdi sínu og áhrifum til síga lögreglunni á ráðstefnugesti fyrirhugaðrar klámráðstefnu og gera sér þannig mat úr nýuppsprottinni siðferðisvakningu landans.
Það blasir auðvitað við þessi lögreglurannsókn er algjör sóun á almannafé enda mun hún aldrei geta leitt til ákæru eða sakfellingar á hendur einum né neinum. Hins vegar mun hún örugglega skila sínu ef markmiðið er að halda þessu fólki frá því að koma til Íslands. Það væru nú ekki margir Íslendingar sem væru tilbúnir að fara frí til Evrópu ef lögreglurannsókn vegna stuðnings við „ólöglegar og viðbjóðslegar“ hvalveiðar ætti að fylgja hverjum okkar. Við erum sem sagt að upplifa það að hæpin lögreglurannsókn sé notuð til að losa sig við óþægilegt fólk. Þetta vekur upp sælar minningar eða hitt og heldur!
Hver eru grundvallargildi íslensks samfélags? Hvers vegna vill fólk búa hér? Ég held að fáir mundu svara þeirri spurningu með orðunum „út af því að klám er bannað“ eða „út af því að Íslendingar eru svona rosalega þéttir siðferðislega séð“. Sjálfum þykir mér vænst um frelsið, aðrir mundi eflaust nefna jöfnuð eða velferðarkerfið, en ég held að enginn mundi í alvörunni vilja monta sig af því helsti kosturinn við landið þeirra væri að „þar væru stjórnmálamenn voða duglegir að gera fólki sem hafði öðruvísi skoðanir en meirihlutinn lífið leitt“.
Auðvitað eiga menn rétt á því að vera á móti klámi eins og hverju öðru. En menn ættu ekki að krefjast þess ofbeldi ríkisvaldsins verði beitt í þeirri baráttu með því að fangelsa eða gera brottræka úr landi þá sem eru á öndverðum meiði. Og auðvitað ætti hið opinbera ekki að verða við slíkum beiðnum. Stjórnmálamenn í rótgrónu lýðræðisríki verða að þola það að einn og einn klámhundur kunni að gista í hótelum landsins á nokkurra ára fresti.
– PB
- Taívan má ráða sér sjálft - 15. ágúst 2022
- Velheppnaður miðbær Selfoss - 26. júlí 2021
- Óþarfa bjölluat á göngustígum - 19. júlí 2021
